Ακόμη μια εξαιρετική παραγωγή των στούντιο της Universal Pictures, πάνω στο εμπορικό μοτίβο των εξωτικών περιπετειών εποχής, που ταξιδεύει τον θεατή στα βάθη της Ανατολής την εποχή των θρύλων, των μύθων, των δοξασιών, αλλά και των παραμυθιών. Το είδος αυτό των ταινιών έχει ένθερμους θιασώτες ακόμη και στις μέρες, γι’ αυτό και ενίοτε επιχειρείται μια αναβίωση μαγικών χαλιών, λυχναριών, σεΐχηδων και εμίρηδων, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι. Αυτή εδώ διαθέτει και μια γλυκιά παραποίηση της ιστορίας, τόσο όσο χρειάζεται για να μπλέξει την ίντριγκα και την δολοπλοκία με το πάθος και την γοητεία. Συνεπώς από μειονέκτημα, καταφέρνει να το αναγάγει σε πλεονέκτημα, κινούμενη με τον απαραίτητο λυρισμό. Αφήνει μια παλιομοδίτικη γεύση περιπέτειας στα μάτια, με γλαφυρούς διαλόγους και έξυπνες στουντιακές οφθαλμαπάτες. Δύσκολα θα την αφήσει κανείς στη μέση, ενώ θεωρώ πως ελλοχεύει ταυτόχρονα και ο κίνδυνος του εθισμού, αφού μπορεί να λειτουργήσει και ως προθάλαμος στο δαιδαλώδες και πολύχρωμο μωσαϊκό των κινηματογραφημένων εκδοχών Αραβικής μαγείας και εξωτικών ανέμων!
Η Universal πίστεψε πολύ στο πλάνο του παραγωγού Robert Arthur και του σκηνοθέτη Charles Lamont, δίνοντας την έγκριση της(μαζί και ένα πολύ μεγάλο για τα χρόνια εκείνα budget – το φιλμ γυρίστηκε έγχρωμο), ώστε να μεταφερθεί το βιβλίο του Robert Hardy Andrews στην μεγάλη οθόνη. Το ύφος του συγγραφέα άλλωστε προσφέρονταν για επιτυχημένες τέτοιες μεταφορές, κάτι που είχε ήδη συμβεί το ’31 με το “Three Girls Lost”(Loretta Young - John Wayne), και, την αμέσως επόμενη χρονιά, με το “Ten Million Dollars”(Gary Cooper - Charles Laughton, η ταινία ονομάστηκε, If I Had a Million). Ο Andrews έγραψε και πολλά σενάρια, κυρίως για πολεμικά φιλμ(Bataan, The Cross of Lorraine and Salute to the Marines, κ.α.), όπως και για ραδιοφωνικά – τηλεοπτικά σήριαλ. Αυτό που ίσως θυμούνται οι άνω των 50, είναι το Skippy, μια παιδική σειρά με ήρωα ένα γενναίο καγκουρό, που προβάλλονταν το ’73-’74 από το κανάλι των ενόπλων δυνάμεων(ΥΕΝΕΔ). Θα έλεγε κανείς ότι ρίσκο μεγάλο δεν υπήρχε, με όλες αυτές τις προϋποθέσεις να συνηγορούν υπέρ της επιτυχίας, ειδικά μάλιστα όταν το πρωταγωνιστικό δίδυμο έρχεται για να προσφέρει ακόμη περισσότερα εχέγγυα.
Ο Robert Arthur μπορεί να μην διέθετε την εμπειρία για μια τέτοια παραγωγή(δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με το είδος αυτό των ταινιών, ούτε και των περιπετειών γενικότερα), όμως η επί μακρόν ενασχόληση του με τα τραγελαφικά καμώματα του δίδυμου Abbott and Costello(πριν πάει στην Universal, αφήνοντας πίσω του τα στούντιο της MGM και την επί σειρά ετών φιλία του με τον Samuel Goldwyn, του οποίο υπήρξε και γραμματέας στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου), προσέδωσε ωραίες χιουμοριστικές πινελιές στο “Bagdad”. Με τα ίδια αγνά τρυκ εκείνων των χρόνων(πανέμορφους πίνακες ζωγραφικής που αναπαριστούν τον ορίζοντα, ή τις πόλεις, εξαιρετικές αναπλάσεις στο στούντιο των οάσεων και των εσωτερικών χώρων ενός παλατιού κ.α.), ο Arthur πετυχαίνει να βάλει τον θεατή στο κλίμα. Ωραία σκηνικά, κοστούμια, χορογραφίες, χοροί και τραγούδια(δύο εξ αυτών από την φωνή της πρωταγωνίστριας), και ταξιδιάρικη μουσική, συνθέτουν μια πλήρη από κάθε πλευρά σινέ - πρόταση. Τους στίχους του «τραγουδιού της ερήμου»(“song of the desert”), έγραψε ο Jack Brooks, ενώ η μουσική επένδυση ήταν από τον Frank Skinner(σπουδαίος πιανίστας της δεκαετίας του ’30, πριν ενασχοληθεί με την κινηματογραφική μουσική. Είχε γράψει και ένα άτυπο εγχειρίδιο, την «Απλή μέθοδο μοντέρνας σύνθεσης», το οποίο ουσιαστικά του άνοιξε το δρόμο για τα στούντιο του Χόλυγουντ).
www.imdb.com/name/nm0804244/?ref_=tt_trv_sndΝα αναφέρουμε ορισμένα στοιχεία και για τον σκηνοθέτη, τον Charles Lamont. Στενός συνεργάτης του Arthur σε πολλά φιλμ. Γύρισαν 6 ταινίες των Abbott and Costello μαζί. Τις παραθέτω πιο κάτω:
Abbott and Costello in the Foreign Legion (1950)
Abbott and Costello Meet the Invisible Man (1951)
Abbott and Costello Meet Captain Kidd (1952)
Abbott and Costello Go to Mars (1953)
Abbott and Costello Meet the Mummy (1955)
Abbott and Costello Meet the Keystone Kops (1955)
Στο μεσοδιάστημα μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης, σκηνοθέτησε το Flame of Araby (1951). Είχαν προηγηθεί δύο ακόμη θρυλικές του προσεγγίσεις επάνω στο ύφος των εξωτικών ταινιών Αραβικής προέλευσης, τα Maid in Morocco (1925 – απλά αξεπέραστο!), και, Slave Girl (1947), με πρωταγωνίστρια την Yvonne de Carlo. Ο Lamont σκηνοθέτησε και το καταπληκτικό μιούζικαλ When Johnny Comes Marching Home (1943), ένα από τα κορυφαία που γυρίστηκαν στο διάστημα του μεσοπολέμου. Αν το βρείτε μην το αγνοήσετε! Καταπιάστηκε και με πολύ αξιόλογα πρώιμα νουάρ, όπως το A Shot in the Dark (1935), ή το υπέροχο The Dark Hour (1936). Εξαιρετική η καριέρα του.
Στο “Bagdad” παίρνει το πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο η Maureen O'Hara. Είχε κάνει την πρώτη της εμφάνιση μπροστά από τις κάμερες ένα χρόνο πριν(1939), στο Jamaica Inn του Alfred Hitchcock, φανερώνοντας δείγματα του σπουδαίου της υποκριτικού ταλέντου. Η Ιρλανδή ηθοποιός(Maureen FitzSimons – πέθανε πέρσι σε ηλικία 95 ετών), διέγραψε μια απίθανη καριέρα στην Μέκκα του παγκόσμιου σινεμά. Το μόνο βραβείο που δεν είχε αποσπάσει ως το 2014, ήταν το πολυπόθητο αγαλματάκι του θείου Όσκαρ. Κι αυτό το πήρε με μιας μορφής «τιμής ένεκεν», όπως συνέβη ακόμη μια φορά στα Αμερικάνικα κινηματογραφικά χρονικά, με την Myrna Loy(1991), για να βγάλει η ακαδημία από πάνω της την υποχρέωση και να εξιλεωθούν τα μέλη της από κάθε λογής τύψεις(αν έχουν…). Πάλι καλά που την πρόλαβαν εν ζωή… Δίπλα της στην «Βαγδάτη» του Lamont(και αυτός αδικημένος από τις κριτικές επιτροπές στις διάφορες απονομές βραβείων), ο Vincent Price. Σπουδαίος ηθοποιός και αυτός, με μεγάλη γκάμα ρόλων και μεγάλες δυνατότητες. Το γεγονός ότι καταπιάστηκε για 20 και πλέον χρόνια με τις ταινίες τρόμου τον τυποποίησε σε πολύ μεγάλο βαθμό, στα μάτια των περισσοτέρων θεατών. Θεωρείται ως ο μεγάλος «ανταγωνιστής» του βρετανού Christopher Lee, με μια εξίσου εντυπωσιακή καριέρα. Οι κινηματογραφικές μεταφορές των βιβλίων του Έντγκαρ Άλαν Πόε στις οποίες πρωταγωνίστησε, θεωρούνται από τα κορυφαία καλτ τρόμου στην ιστορία του σινεμά. Πολυσύνθετος στις ερμηνείες του και με μια αρχοντιά στο παίξιμο του, άφησε εποχή. Εδώ ο ρόλος του πασά Αλί Ναντίμ είναι λες και τον έχει παραγγείλει μέσω του μάνατζερ του! Φλερτάρει την πριγκίπισσα Μαρτζά(Maureen O'Hara), με το γάντι αλλά και με τον αέρα της υπεροχής που δίνει η διεφθαρμένη πλευρά της εξουσίας. Είναι ευγενικός, αυστηρός, ερωτύλος, υπερβολικά σίγουρος για τον εαυτό του και κυνικός. Σφήνα ανάμεσα στην πολιορκημένη πριγκίπισσα και τον πασά, μπαίνει ο γοητευτικός Paul Hubschmid, ο πρίγκιπας Αχμέντ Κχαμπάρ. Μόλις Τρίτη κατά σειρά ταινία και για τον Ελβετό ηθοποιό, που έγινε γνωστός για τα The Tiger of Eschnapur - 1959), και, The Indian Tomb – 1959). Έπαιξε σε πολλά φιλμ εποχής, ειδικά περιπέτειες. Του πήγαινε αρκετά το ύφος, φέρνοντας σε μια λίγο πιο δυναμική εκδοχή του Ροδόλφο Βαλεντίνο.
Ο ρόλος της πριγκίπισσας Μαρτζά προορίζοντας αρχικά για την Yvonne de Carlo, που πρέπει να έπαιξε στις περισσότερες ταινίες τέτοιου είδους. Οι σκηνές όπου ο Price χαστουκίζει έναν υφιστάμενο του και, ο τρόπος με τον οποίο αντιδράει, με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να πέρασε πολύ όμορφα στα γυρίσματα! Είναι απολαυστικός και, σε κάποιες σκηνές κρατιέται για να μην γελάσει! Το ιστορικό στοιχείο(τίθεται μερικώς υπό αμφισβήτηση φυσικά), έχει να κάνει με την διακριτική παρουσία των Τούρκων στην Βαγδάτη, τόσο ως σφαίρα επιρροής, όσο και ως στρατιωτική διοίκηση. Μπορεί ο πασάς Αλί Ναντίμ να είναι αποκύημα της φαντασίας του συγγραφέα, όμως η θέση του υπήρξε και, ήταν πράγματι διπλωματικά ζοφερή. Εύφημος μνεία στην δουλειά του John P. Austin , που για ακόμη μια φορά κατασκεύασε μοναδικά σκηνικά! Ένας μύθος του Αμερικάνικου και όχι μόνον σινεμά.
Η Βαγδάτη πολιορκείται από την μυστηριώδη και αιμοδιψή οργάνωση των «Μαύρων Χιτώνων», που υπό του αναλόγου χρώματος πέπλο και μανδύα τα οποία καλύπτουν το πρόσωπο τους, πέραν της τρομοκρατίας επιχειρείται κάτι ακόμη πιο επικίνδυνο: η ενδυνάμωση τους με όπλα, κάτι που θέτει την Τουρκική στρατιωτική παρουσία υπό αμφισβήτηση. Οι φυλές της ερήμου μοιάζουν χαμένες στις προσωπικές πους αντιπαλότητες αιώνων και… ξάφνου εμφανίζεται μια εκ Αγγλίας ορμώμενη και αναθρεμμένη πριγκίπισσα, για να αλλάξει άρδην τις ισορροπίες. Αναζητώντας τον δολοφόνο του πατέρα της, θα πέσει στα δίχτυα του Τούρκου πασά και διοικητή της φρουράς, Αλί Ναντίμ, ο οποίος την φαντασιώνεται πλάι του στην Κωνσταντινούπολη. Εμπόδιο στα σχέδια του, θα αποτελέσει η μορφή του καταδιωκόμενου πρίγκιπα Αχμέντ Κχαμπάρ, που ενώ προσπαθεί να διαφύγει της δολοφονίας μεταμφιεζόμενος διαρκώς, ερωτεύεται την πριγκίπισσα και… Η συνέχεια επί της οθόνης!
Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΓΙΝΕ ΕΞ ΑΚΟΗΣ
Bagdad(1949)corto64
29.970 FPS
corto64
(corto64)
@
.
686x
()
.
10.0 / 10
(2votes)
.
Add to favourites
.
Correct subtitles
.
Upload subtitles
Uploaded from BSPlayer v2.66 developed by bst2
