Μεγαλόπνοο σχέδιο της Universal Pictures, με budget 22 εκατομμύρια δολάρια, που δεν απέδωσε – εισπρακτικά τουλάχιστον – τα αναμενόμενα. Κάτι αντίστοιχο έπαθε και η United Artists με το “Heaven's gate” του Michael Cimino, με ελάχιστους μήνες διαφορά στην ημερομηνία προβολής. Το 1980 σαν χρονιά τελικά επιφύλαξε μάλλον δυσάρεστες εκπλήξεις και για τα δύο στούντιο. Το “The island” πληρούσε τις προϋποθέσεις ακόμη και για blockbuster(σε αντίθεση με το Heaven's gate), κι αν χάθηκε στην σινε – λήθη έχει να κάνει με την μάλλον καλτ χροιά του και, λιγότερο, με την παραγωγή στο σύνολο της. Άβυσσος η ψυχή των κριτικών κινηματογράφου, οι οποίοι στο σύνολο τους καταπόντισαν μια αξιοπρεπέστατη δουλειά του Michael Ritchie, επηρεάζοντας κατά πολύ την τελική ετυμηγορία των θεατών. Μια πολύ βρώμικη ιστορία, που διαιωνίζεται αφήνοντας πίσω της μόνον απορίες. Δεν γίνεται να δικαιώνονται ταινίες και σκηνοθεσίες αναδρομικά, έπειτα από 20-30 χρόνια, χωρίς να εγείρονται ερωτήματα περί μεροληψίας... Γιατί το “The island” άξιζε πολύ καλύτερης τύχης, κάτι που θα διαπιστώσουν όσοι το δουν έστω και με καθυστέρηση 37 ετών.
Στις μεταφραστικές διαδρομές της τελευταίας 7ετίας, έχω πέσει σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις ταινιών. Άρτιες σε μεγάλο βαθμό, με εξαιρετικούς συντελεστές, καλές ερμηνείες, αλλά με πορεία... Τιτανικού. Ας κάνουμε μια προσπάθεια εξερεύνησης αυτού του ναυάγιου. Κατ' αρχάς, το σενάριο έχει την υπογραφή του Peter Benchley, συγγραφέα των Jaws (1974) και, The Deep (1976). Δύο βιβλία με παγκόσμια απήχηση, τα οποία μεταφέρθηκαν και στην μεγάλη οθόνη για να γίνουν σινε – θρύλοι. Ο Benchley είχε ακόμη μια θαλασσινή περιπέτεια κατά νου, για να κλείσει την σχετική του τριλογία με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία. Έτσι, το '79 κυκλοφόρησε το “Νησί των καταραμένων”(όπως τιτλοφορήθηκε στη χώρα μας), για να πάρει αμέσως το χρίσμα της κινηματογραφικής μεταφοράς. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και με τον Michael Cimino, μετά τα φοβερά του φιλμ “The deer hunter” και “The rose”. Ποιό στούντιο θα αρνούνταν να χρηματοδοτήσει την επόμενη ιδέα του; Το 1980 λοιπόν, τα βιβλία του Benchley αποτελούσαν πρώτης τάξεως υλικό, με προδιαγραφές για σπουδαίες επιτυχίες και πάρα πολλά εισιτήρια. Η Universal Pictures είχε κερδίσει ήδη 470 εκ.δολάρια με τα “Σαγόνια του καρχαρία”(με budget μόλις 9 εκ.δολάρια!), αλλά έχασε στο νήμα τον “Βυθό” από την Columbia Pictures(47,3 εκ.δολάρια κέρδη). Έβλεπε λοιπόν το “Νησί των καταραμένων” σαν μια εγγυημένα καλή ευκαιρία για ακόμη περισσότερα δολάρια, γι' αυτό και αγόρασε τα δικαιώματα του, δίνοντας μάλιστα την καρέκλα του σκηνοθέτη στον ίδιο τον συγγραφέα.
Η Universal δεν άφησε στην τύχη σχεδόν τίποτα. Οι συντελεστές που επέλεξε προκειμένου να στελεχώσει την μεταφορά αυτή, είχαν όλοι σημαντικότατη πορεία στην βιομηχανία του θεάματος. Σκηνοθεσία Michael Ritchie, παραγωγή Richard D. Zanuck, σενάριο από τον συγγραφέα Peter Benchley, μουσική Ennio Morricone, διεύθυνση φωτογραφίας Henri Decaë, μοντάζ Richard A. Harris, πρωταγωνιστής ο Michael Caine. Ο Ritchie τυποποιήθηκε με τις χλιαρές κωμωδίες που γύρισε στην δεκαετία του '80, όμως είχε στο βιογραφικό του φιλμ με νεύρο, δυναμισμό και ρεαλισμό, όπως τα Downhill Racer (1969), The Candidate (1972), και, Prime Cut (1972). Κινηματογραφιστής ικανός να συνδυάσει βία και σάτιρα, μεγάλα ονόματα και ταλέντα. Ο Zanuck με ταινίες στο ενεργητικό όπως τα The Sugarland Express (1974), The Black Windmill (1974), The Eiger Sanction (1975), Jaws (1975), και, MacArthur (1977), ήταν το 1980 ένας από τους σημαντικότερους παραγωγούς παγκοσμίως, με κοφτερό μάτι και διορατικότητα όσο λίγοι συνάδελφοι του. Συνεργάστηκε στην καριέρα του με τους Tim Burton και, Steven Spielberg, πήρε Όσκαρ με το Driving Miss Daisy(1989), ενώ άφησε πίσω του φιλμ όπως τα The Verdict (1982), Cocoon (1985), Deep Impact (1998), Planet of the Apes (2001), Road to Perdition (2002), Big Fish (2003), κ.α. Αναμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους παραγωγούς των τελευταίων 40 ετών. Για τον Ennio Morricone και το έργο του δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι. Υπάρχουν σινεφίλ που τον αγνοούν άραγε; 4 υποψηφιότητες για Όσκαρ μοντάζ για τον Richard A. Harris(το κέρδισε τελικά με το Indictment: The McMartin Trial – 1996), απίστευτα μεγάλη η συνεισφορά του Henri Decaë στο Γαλλικό σινεμά, το οποίο αποτύπωσε με ευφάνταστα καλλιτεχνικό(και ποιητικό) τρόπο, σε δεκάδες ταινίες.
Ηγετική φιγούρα του καστ ο Michael Caine. Στο πρόσωπο του παρακολουθεί ο θεατής να συντελείται καρέ - καρέ μια ολοκληρωτική αλλοίωση της προσωπικότητας, καθώς προσπαθεί να επιβιώσει κάτω από πρωτόγνωρα απάνθρωπες συνθήκες. Ο αστός, με τους αμέτρητους συμβιβασμούς για χάρη της καριέρας και, τον αποτυχημένο γάμο, θα έχει την ευκαιρία να διαλέξει τον ρόλο που πραγματικά του ταιριάζει, πληρώνοντας το ανάλογο τίμημα. Ο Caine είναι για ακόμη μια φορά εξαιρετικός, σε έναν καθαρά δυναμικό ρόλο, που προσφέρει όμως και δυνατότητες υποκριτικές. Τον παρακολουθούσα τις προάλλες στο “Going in style” του Zach Braff, μαζί με τον Freeman και τον Arkin. Το παίξιμο του γίνεται καλύτερο χρόνο με τον χρόνο. Έχει εμπλουτίσει τις εμπειρίες του τόσων δεκαετιών με την ωριμότητα και την υποκριτική παιδεία, με αποτέλεσμα να θεωρείται δικαιολογημένα ως ένας από τους 10 σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του. Από το “The island” θα μπορούσε να είχε κερδίσει περισσότερα. Καταπληκτικοί οι 3 αρχηγοί των πειρατών, οι Άγγλοι David Warner(Νάου), Don Henderson(Ρόλο), Dudley Sutton(δρ. Μπραζίλ), όπως κι ο Frank Middlemass(ο παρανοικός Γουίντσορ). Από κοντά τους σε ερμηνείες και οι Angela Punch McGregor(Μπεθ), Reg Evans(Τζακ Νυχτερίδας). Όλοι τους αποτελούν ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο του Βρετανικού σινεμά των δεκαετιών του '70 και του '80. Με πάρα πολλές συμμετοχές σε κοινωνικά, αστυνομικά, θρίλερ και δραματικά φιλμ, τα περισσότερα με μια καλλιτεχνικού τύπου καλτ χροιά. Η φάτσα του Warner είναι από εκείνες που δε τις ξεχνάς με τίποτα. Με μάτι που γυαλίζει, ιδανικός για ρόλους σχιζοφρενή, έκανε μοναδικά περάσματα από τον φακό, σε ταινίες όπως τα The Ballad of Cable Hogue(1969), Straw Dogs(1970), From Beyond the Grave(1973), και, The Omen(1976). Απορίας άξιο πως χάθηκε ο πιτσιρικάς Jeffrey Frank, που κάνει θαυμάσια ερμηνεία.
Εγκλωβισμένος στα προσωπικά του αδιέξοδα, με μια καριέρα κινούμενη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ένα ρεπορτάζ που φαντάζει ως δημοσιογραφικό ραντεβού με την ουτοπία και, έναν αποτυχημένο γάμο, ο Μπλέρ Μέιναρντ πείθει τον αρχισυντάκτη του να τον στείλει στην Φλόριντα, για να ερευνήσει τις απανωτές εξαφανίσεις σκαφών. Μαζί με τον 14χρονο γιό του, θα προσπαθήσουν να αποκρυπτογραφήσουν αυτά που πραγματικά τους ενώνουν, αντιμετωπίζοντας μια θανάσιμη περιπέτεια. Μια ομάδα από αιμοδιψείς πειρατές ξεχασμένοι από τον χρόνο, με ορμητήριο ένα αχαρτογράφητο νησί, σφάζουν και λεηλατούν τους επιβάτες κάθε πλοίου, που περνά από τα θαλάσσια ύδατα τους. Οι Μέιναρντ θα έχουν “καλύτερη” τύχη, καθώς αιχμαλωτίζονται...
The Island (1980)corto64
29.970 FPS
corto64
(corto64)
@
.
1041x
()
.
10.0 / 10
(2votes)
.
Add to favourites
.
Correct subtitles
Uploaded from BSPlayer v2.70 developed by bst2
