Εξαιρετική τηλεταινία Αμερικάνικης παραγωγής, που όπως πολλές άλλες αδικήθηκε από το γεγονός ότι περιορίστηκε στα στενά τηλεοπτικά πλαίσια. Είχε τις δυνατότητες να πάει καλά εισπρακτικά και στην μεγάλη οθόνη. Το budget άλλωστε δεν ήταν διόλου αμελητέο. Πολλοί και καλοί ηθοποιοί πλαισίωναν το σενάριο, αφήνοντας μάλιστα άριστες εντυπώσεις. Δυστυχώς έπεσε πάνω στην γενιά της προ – vhs περιόδου, τότε που οι Αμερικάνικοι τηλεοπτικοί σταθμοί επένδυαν πολύ σε εσωτερικές παραγωγές(τηλεταινίες), τις οποίες προόριζαν αυστηρά και μόνο για το πρόγραμμα τους. Απορίας άξιο πως καλοί ηθοποιοί, με πορεία ακόμη μπροστά τους στον κινηματογράφο(κι όχι στα χρόνια των τελευταίων ενσήμων), δέχτηκαν να δουλέψουν σε τέτοιες παραγωγές. Προφανώς το κίνητρο θα ήταν καθαρά οικονομικό. Η συγκεκριμένη πάντως δουλειά αξίζει της προσοχής όσων αρέσκονται σε ταινίες θρίλερ. Θεωρώ ότι είναι από εκείνες που ξεχωρίζουν. Καλογυρισμένη, με προσοχή στις λεπτομέρειες και καλό ρυθμό.
Το τηλεοπτικό κανάλι του ABC σε παραγωγή James R. Rokos (γνωστός Ελληνοαμερικανός παραγωγός τηλεταινιών), πρόβαλε το “satan’s triangle” το 1975, βασισμένο σε ένα εξαιρετικό σε σενάριο του William Read Woodfield . Το Αμερικάνικο κανάλι δεν τσιγκουνεύτηκε καθόλου τα δολάρια του. Το budget που διέθεσε στον Rokos για την συγκεκριμένη παραγωγή, ήταν πολύ μεγάλο για τα τηλεοπτικά δεδομένα της εποχής(και όχι μόνον). Οι επιρροές του σεναριογράφου από το έργο και τις θεωρίες του Charles Berlitz ήταν κάτι παραπάνω από εμφανείς. Ο γλωσσολόγος(καθηγητής γλωσσολογίας), από την Νέα Υόρκη, είχε δημιουργήσει μεγάλη αίσθηση στην δεκαετία του ’70, με τα βιβλία του που επιχειρούσαν να ρίξουν φως σε ανεξήγητα φαινόμενα, αλλά και μυστήρια της ιστορίας. Αφιέρωσε μεγάλο μέρος των ερευνών του στο «τρίγωνο των Βερμούδων», αλλά και στην Ατλαντίδα και, τα βιβλία του θεωρούνται μέχρι και σήμερα εκ των πιο τεκμηριωμένων εκδοχών. Ο Berlitz ήταν εκείνος που μίλησε πρώτος για το αποκαλούμενο ως «πείραμα της Φιλαδέλφειας»( Philadelphia Experiment), κάτι που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην διεθνή επιστημονική κοινότητα, αλλά στην τότε στρατηγική ηγεσία των Η.Π.Α. η οποία βρέθηκε σε μια μάλλον άβολη θέση.
Την σκηνοθεσία ανέλαβε ο Sutton Roley, μια παλιά καραβάνα των Αμερικάνικων τηλεοπτικών στούντιο. Ο Roley δεν άφησε τηλεοπτική σειρά που να μην σκηνοθετήσει έστω ένα επεισόδιο, στο διάστημα 1956 – 1980! Το βιογραφικό του είναι ασύλληπτο και, αμφιβάλλω προσωπικά αν υπάρχουν πολλά που να μπορούν να συγκριθούν μαζί του. Gunsmoke, 12 o’clock high, Combat, Voyage to the bottom of the sea, The Rat patrol, Lost in Space, Mannix, Hawaii 5-0, Kojak, Starsky & Hutch και πάει λέγοντας! Με την τελειομανία που τον διακατείχε, ήταν αδύνατον να του διαφύγει και η παραμικρή λεπτομέρεια. Έπαιζε αυτές τις παραγωγές στα δάχτυλα του. Η σκηνοθεσία που κάνει εδώ είναι υποδειγματική. Όπως και η διαχείριση τόσο μεγάλων ονομάτων που στριμώχθηκαν στο καστ. Kim Novak, Doug McClure, Michael Conrad, Alejandro Rey, Ed Lauter, Jim Davis(στα γεράματα βέβαια, αλλά πάντα πιστός), ο δικός μας Τίτος Βανδής(σε έναν πολύ χαρακτηριστικό ρόλο, εξαιρετικός για ακόμη μια φορά), Zitto Kazann, και, Hank Stohl(σε ένα πολύ μικρό ρόλο)! Δύσκολο να βγει μέτριο αποτέλεσμα με τέτοιους ηθοποιούς. Η χημεία όλων είναι πολύ καλή και οι ερμηνείες τους πολύ πιο ψηλά από τα τηλεοπτικά επίπεδα και τις ανάλογες, μικρές απαιτήσεις αυτών των παραγωγών. Με την παρουσία τους στην τηλεταινία την ανεβάζουν επίπεδα. Κρίμα – όπως ανέφερα και πιο πάνω – που δεν γυρίστηκε για τον κινηματογράφο. Ίσως να μην περνούσε σήμερα απαρατήρητη, παρά την επανακυκλοφορία της σε dvd. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον από το καστ, θα επέλεγα τον Rey, που έχει την πιο σημαντική παρουσία λόγω ρόλου, ενώ συγχρόνως κάνει πράγματα και θαύματα υποκριτικά!
ΜΝΗΜΕΣ…
Θυμάμαι τον χειμώνα του 1979, μόλις 4 χρόνια μετά το Αμερικάνικο της ντεμπούτο, την προβολή της(Σάββατο αν δεν με γελάει η μνήμη μου), από το πρώτο κανάλι της Ελληνικής τηλεόρασης. Αν και σε εφηβική ακόμη ηλικία, την είχαμε δει με την συγχωρεμένη την μητέρα μου(της άρεσαν πολύ τα θρίλερ, οπότε μάλλον από εκεί κόλλησα κι εγώ), και, μας είχε φοβίσει αρκετά. Με είχε επηρεάσει πολύ. Την Δευτέρα κιόλας έτρεξα να επενδύσω μέρος των οικονομιών μου στα βιβλία του Charles Berlitz, ενός Αμερικανού ερευνητή ανεξήγητων φαινομένων και ιδιαίτερα επιτυχημένου συγγραφέα, αρχίζοντας από τι άλλο: το «τρίγωνο των Βερμούδων»(μέρος 1 & 2, όπως ανακάλυψα λίγους μήνες έπειτα και το παράγγειλα από Αθηναϊκό βιβλιοπωλείο)! Δεν με επηρέασε απλά, μάλλον με συνεπήρε! Για 5-6 χρόνια είχα ρουφούσα αχόρταγα κάθε σχετική έκδοση, μάζευα αποκόμματα από εφημερίδες και τηλεπεριοδικά, προσπαθούσα να αντλήσω κάθε δυνατή πληροφορία(αξέχαστες εκείνες οι αναζητήσεις, δίχως την παραμικρή βοήθεια από πλευράς τεχνολογίας). Μέχρι και αφιέρωμα είχαμε κάνει μαζί με δύο φίλους και συμμαθητές(με την συνδρομή μάλιστα μιας ταινίας σε super-8, που είχε εξασφαλίσει με μεγάλες προσπάθειες ο Δημήτρης), στα πλαίσια των Σαββατιάτικων ωρών διδασκαλίας ελεύθερων από πλευράς θέματος, που είχαν θεσπιστεί εκείνα τα χρόνια από το υπουργείο παιδείας. Είναι μια από εκείνες τις μνήμες που δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ(ελπίζω), από την μνήμη μου. Εννοείται, πως όταν αντίκρισα σε dvd την τηλεταινία αυτή, δεν το σκέφτηκα καν δεύτερη φορά! Υπάρχει πάνω της ακόμη κάτι από εκείνη την ανατριχίλα των 15 ετών…
Δύο πιλότοι ελικοπτέρων διάσωσης, στέλλονται από την ακτοφυλακή προς ανεύρεση ενός γιοτ, που αγνοείται στην περιοχή του «τριγώνου των Βερμούδων». Η θέα της ανακάλυψης τους γεννάει πολλά ερωτήματα, όταν σε διάφορα σημεία του σκάφος βρίσκονται νεκροί επιβάτες. Ο ένας εκ των δύο πιλότων, θα εγκλωβιστεί στο ιστιοπλοϊκό έπειτα από μια ξαφνική και ανεξήγητη κακοκαιρία, κι εκεί θα ανακαλύψει κρυμμένη την μοναδική επιζώντα, η οποία θα του αφηγθεί την τρομακτική της ιστορία, που τείνει να δικαιολογήσει τον χαρακτηρισμό της θαλάσσιας αυτής περιοχής έξω από το Μαϊάμι, ως «διαβόλου τόπος»…
Satans Triangle(1975)corto64
29.970 FPS
corto64
(corto64)
@
.
245x
()
.
Afegiu als favorits
.
Subtítols correctes
